Manifesto do Día Mundial do Alzheimer. 21 de setembro

21/9/2017

MANIFESTO elaborado polo Grupo de Trabajo de Psicología del Envejecimiento del Consejo General de la Psicología  no día do ALZHEIMER:

Hoxe día 21 de setembro é o día Mundial do Alzheimer. O propósito desta conmemoración é facer visible a enfermidade e difundir información respecto diso, solicitando o apoio e a solidariedade da poboación en xeral, de institucións e de organismos oficiais para os enfermos e os seus coidadores.

O proceso evolutivo do Alzheimer é comparable ao do desenvolvemento do neno, pero en sentido inverso. Mentres que o neno vai espertando á vida, o enfermo de Alzheimer vaise despedindo dela. Toda a súa vida está reflectida na enfermidade, e merece ser tratado con respecto e con afecto, xa que a parte emocional é a última que se perde.... se é que chega a perderse.

A enfermidade, a medida que evoluciona, vai diminuíndo capacidades, borrando recordos e vivencias de forma gradual. Pero ao mesmo tempo, as persoas afectadas, conservan funcións e rexistros significativos para eles, que han de ser considerados no trato co enfermo, desde o inicio da enfermidade ata o final da súa vida.

Por iso, os enfermos  de Alzheimer debido ás características  específicas  da  súa enfermidade teñen dereitos que deben ser respectados, como:

-       Obter un diagnóstico temperán e coñecelo se así o desexan.
-       Saber o que lles acontece e recibir axuda para comprender e compensar os seus déficits na fase inicial da enfermidade.
-       Conseguir axuda para lograr as súas metas, en lugar de que outros as realicen por eles.
-       Conservar a opción para elixir nas cousas que lles acontecen cada día.
-       Ser tratados como persoas adultas nas distintas etapas da enfermidade.
-       Recibir  apoio  psicolóxico   que  posibilite  a  expresión  das  súas  emocións,  a estimulación   das   súas   capacidades   e   a   modificación   das   súas   alteracións   de comportamento.
-       Que lle sexa prescrito tratamento farmacoterapéutico que mellore o curso da enfermidade en cada fase, sempre que sexa posible.
-       Outorgar o seu consentimento e decidir na medida que a súa capacidade de autogoberno permítalles, sobre as medidas que se pretendan adoptar sobre a súa persoa.
-       A  necesidade  de que  se lles proporcione  un  trato  digno  mentres  dure  a enfermidade e de recibir coidados paliativos ao final da súa vida.

Este manifesto estaría incompleto se non tivésemos en conta á outra persoa afectada: á persoa coidadora. O coidado adecuado da persoa enferma require, para poder levar a cabo tan valiosa labor, que o coidador ou coidadora, teña en conta os seus propios dereitos como: 

-       Dedicar tempo e actividades a elas mesmas sen sentimentos de culpa.
-       Experimentar  sentimentos  negativos  cara a enfermidade  por estar  a perder a un ser querido.
-       Resolver por si mesmas aquilo que son capaces e o dereito para preguntar sobre aquilo que non se comprende.
-       Buscar solucións que se axusten razoablemente ás súas necesidades e ás dos seus familiares.
-       Ser tratados con respecto por aquelas persoas a quen solicita consello e axuda.
-       Non culpabilizarse por cometer erros.
-       Ser  recoñecidos  como  persoas  valiosas  e  fundamentais  de     a familia mesmo, cando os seus puntos de vista sexan distintos.
-       Dedicar tempo a aprender e a dispoñer do tempo necesario para facelo.
-       O dereito para admitir e expresar sentimentos, tanto positivos como negativos.
-       Aprender a dicir non ante peticións excesivas, inapropiadas ou pouco realistas.
-       Non renunciar a seguir a súa propia vida.

Actualmente, esta enfermidade non ten cura. Existen tratamentos tanto farmacolóxicos como non farmacolóxicos, que retardan a súa evolución conservando capacidades, reducindo a alteración funcional e os síntomas que a acompañan.

Desde O Grupo de Trabajo de Envejecimiento del Consejo General de la Psicología, apoiamos firmemente a investigación, para profundizar nas causas que producen a enfermidade e avanzar no diagnóstico precoz, así como a promoción de estilos de vida saudables que dificulten a súa aparición e desenvolvemento. Ao mesmo tempo, facemos un chamamento ás autoridades competentes e á sociedade en xeral, para conseguir a implantación do Plan Nacional do Alzheimer, que cree estratexias equitativas para garantir unha atención sociosanitaria integrada centrada na persoa, e regule a protección legal e ética dos dereitos dos enfermos, familiares coidadores e excuidadores.