MANIFESTO elaborado polo Grupo de Trabajo de Psicología del Envejecimiento del Consejo General de la Psicología no día do ALZHEIMER:
Hoxe día 21 de setembro é o día Mundial do Alzheimer. O propósito desta conmemoración é facer visible a enfermidade e difundir información respecto diso, solicitando o apoio e a solidariedade da poboación en xeral, de institucións e de organismos oficiais para os enfermos e os seus coidadores.
O proceso evolutivo do Alzheimer é comparable ao do desenvolvemento do neno, pero en sentido inverso. Mentres que o neno vai espertando á vida, o enfermo de Alzheimer vaise despedindo dela. Toda a súa vida está reflectida na enfermidade, e merece ser tratado con respecto e con afecto, xa que a parte emocional é a última que se perde.... se é que chega a perderse.
A enfermidade, a medida que evoluciona, vai diminuíndo capacidades, borrando recordos e vivencias de forma gradual. Pero ao mesmo tempo, as persoas afectadas, conservan funcións e rexistros significativos para eles, que han de ser considerados no trato co enfermo, desde o inicio da enfermidade ata o final da súa vida.
Por iso, os enfermos de Alzheimer debido ás características específicas da súa enfermidade teñen dereitos que deben ser respectados, como:
- Obter un diagnóstico temperán e coñecelo se así o desexan.
- Saber o que lles acontece e recibir axuda para comprender e compensar os seus déficits na fase inicial da enfermidade.
- Conseguir axuda para lograr as súas metas, en lugar de que outros as realicen por eles.
- Conservar a opción para elixir nas cousas que lles acontecen cada día.
- Ser tratados como persoas adultas nas distintas etapas da enfermidade.
- Recibir apoio psicolóxico que posibilite a expresión das súas emocións, a estimulación das súas capacidades e a modificación das súas alteracións de comportamento.
- Que lle sexa prescrito tratamento farmacoterapéutico que mellore o curso da enfermidade en cada fase, sempre que sexa posible.
- Outorgar o seu consentimento e decidir na medida que a súa capacidade de autogoberno permítalles, sobre as medidas que se pretendan adoptar sobre a súa persoa.
- A necesidade de que se lles proporcione un trato digno mentres dure a enfermidade e de recibir coidados paliativos ao final da súa vida.
Este manifesto estaría incompleto se non tivésemos en conta á outra persoa afectada: á persoa coidadora. O coidado adecuado da persoa enferma require, para poder levar a cabo tan valiosa labor, que o coidador ou coidadora, teña en conta os seus propios dereitos como:
- Dedicar tempo e actividades a elas mesmas sen sentimentos de culpa.
- Experimentar sentimentos negativos cara a enfermidade por estar a perder a un ser querido.
- Resolver por si mesmas aquilo que son capaces e o dereito para preguntar sobre aquilo que non se comprende.
- Buscar solucións que se axusten razoablemente ás súas necesidades e ás dos seus familiares.
- Ser tratados con respecto por aquelas persoas a quen solicita consello e axuda.
- Non culpabilizarse por cometer erros.
- Ser recoñecidos como persoas valiosas e fundamentais de a familia mesmo, cando os seus puntos de vista sexan distintos.
- Dedicar tempo a aprender e a dispoñer do tempo necesario para facelo.
- O dereito para admitir e expresar sentimentos, tanto positivos como negativos.
- Aprender a dicir non ante peticións excesivas, inapropiadas ou pouco realistas.
- Non renunciar a seguir a súa propia vida.
Actualmente, esta enfermidade non ten cura. Existen tratamentos tanto farmacolóxicos como non farmacolóxicos, que retardan a súa evolución conservando capacidades, reducindo a alteración funcional e os síntomas que a acompañan.
Desde O Grupo de Trabajo de Envejecimiento del Consejo General de la Psicología, apoiamos firmemente a investigación, para profundizar nas causas que producen a enfermidade e avanzar no diagnóstico precoz, así como a promoción de estilos de vida saudables que dificulten a súa aparición e desenvolvemento. Ao mesmo tempo, facemos un chamamento ás autoridades competentes e á sociedade en xeral, para conseguir a implantación do Plan Nacional do Alzheimer, que cree estratexias equitativas para garantir unha atención sociosanitaria integrada centrada na persoa, e regule a protección legal e ética dos dereitos dos enfermos, familiares coidadores e excuidadores.